"Ho oh, Mas. Biyen pacaran ki gak koyok ngene. Iki sik rong sasi ae rasane mumet thok utekku. Rabi kok ngene nemen yo, Mas."
Diman mesem. Bab ngene iki dheweke karo Wiji wis tau ngliwati, ben dino yo mesti ono ae masalahe.
"Jenenge wong loro, pikiran karo perasaane dhewe-dhewe. Kabeh onok enake, onok gak enake. Jomblo mumet, rabi yo mumet hehehe...Garek kene ae sing pinter-pinter ngatur."
Sore, Diman mulih. Bojone karo anake wis adus.
"Ndang adus, Pak, gek budal nang pasar ya," omonge Wiji nang bojone.
"Lha lapo nang pasar yahmene?"
"Mesti..."
"Mesti opo?"
"Mesti macak lali. Jaremu nukokno daster, sing disuwekno Tomin."
"Mene ae, iki mau rung sido dibayar. Dastere kan sik iso dijait tho iku? Opo nggawe liyane sik ae hehehe..."
Ora nyauri, Wiji wis paham. Masio gelo wong wedok iku ora protes. Diman sing ora penak dhewe.
"Sabar sik ya," omonge nang bojone.
