"Kene onok kok, sik diluk ngkas tak ewangi. Ngelusi sithik maneh ya, iku koyok onok sing kurang tepak."
Rifai manthuk. Wong lanang manten anyar iku lungguh ngancani Diman sing lagi kerjo.
"Mas..."
Lek mau Rifai ketok seneng, saiki wong lanang iku malih rodo bingung.
"Ho oh, yok opo?"
"Lek misale iki ngko tak bayar kursine sik yok opo? Iso ta?"
Diman ora langsung nyauri, wong lanang iku ngenteni Rifai nerusno omongane.
"Anu. Bukane gak onok duite, tapi tak gawe liyane sik, Mas. Pasti tak bayar, paling suwi semingguan maneh. Maklum, Mas, mari pindahan, keperluane akeh."
"Yo, gpp. Digowo sik ae," saure Diman.
"Sepurane lho, Mas. Lha bojoku ki gak iso dikandani. Kabeh-kabeh njaluk anyar lak bangkrut aku. Sirku ngunu kan manggon nang omahku sik, Mas, lumayan turu gratis. Tak kon sabar sik, ning gak gelem. Njaluk ngontrak dewe. Yo asline aku paham, de'e pingin mandiri. Aku yo pingin mandiri, ning maksudku ki gantian."
Manten anyar sing rung onok rong sasi rabi iku langsung curhat. Diman sing nerusno lek nggarap gaweane ngrungokno karo terus kerjo.
