"Woo, Cah Ayu, kapan teko?"
Durung Wiji nyauri, wong wedok setengah umur tanggane iku wis ngomong maneh.
"Selot gedhe ya saiki. Wingi koyoke sik cilik, kaet lulus sekolah. Suwi gak eruh kok wis sakmene saiki."
Wiji sing kaet mudun soko sepur, dipapak bapake, akhire mung mesam-mesem. Bapake sing nang sandinge yo mung manthuk karo mesem.
"Lha kapan iki? Gek ndang, cek aku iso melu ewang-ewang Emakmu. Mumpung sik kuat aku."
Patang jam nang njero sepur, luwe, kemringet, lara kabeh awake, pingine ndang mulih, mangan. Ning Wiji karo Bapake sing durung iso ngalih.
"Kapan mbok rabekno iki anakmu? Anak wedok, ojo suwi-suwi."
"Mari pitung ndinamu."
Batine Wiji ngomong, pingin nyauri. Ning arek wedok iku mung mesem, masio yo kecut esemane. Bapake sing mau mung meneng akhire nyuwara.
"Pamit sik, Yu, selak dienteni Emake nang omah."
"Iyo. Ning ojo suwi-suwi, ngko gak payu anakmu. Mumpung sik enom ngunu, ndang dirabekno ae."
