“Gurung, pingin istirahat. Pingin turu.”
Ora nakok maneh. Wiji nang mburi ngorahi piring karo gelas sing mari digawe bojone. Anake wis nglipus nang kasur. Diman njejeri anake.
“Kene turu sisan, cek sehat,” omonge Diman nang bojone.
Wiji ora ngerti lek mau nang nggone bojone kerjo, Arif crito nang Diman perkoro Trimo. Arif sing yo koncone Trimo iku crito lek kerep dicurhati Trimo. Mari dicritani Arif, Diman ora enak kerjo. Wong lanang iku mikir-mikir opo ono hubungane karo Wiji sing rodok berubah, rodok meneng.
Wiji yo ora ngerti lek ben bengi dheweke kerep nglindur. Wong wedok iku saking wedine kerep ngipi elek trus nglindur. Diman sing ben dino turu nang sandinge ora ngomong, mung ngematno karo mikir opo sing nggarai bojone sing tukang turu iku nganti ora jenak lek turu.
***
