“Min, Pak’e diidek-idek kene.”
“Emoh.”
“Halah, diluk ae. Jaran-jaranan.”
Krungu jaran-jaranan, Tomin sing mau lagek dolanan langsung ngadeg. Bapake sing wis murep ditumpaki.
“Karo ngadeg, ojo lungguh.”
“Emoh.”
“Wou, arek iki. Mak…”
Wiji sing mau lagek nglempiti klambi, ngangkat anake sing nglungguhi bapake. Tomin diingirno, dilungguhno sanding bapake. Mari ngunu dheweke munggah kasur, lungguh trus mijeti bojone.
“Enake. Rodok pinggir, Mak. Yo…yo kunu iku.”
Keenaken dipijeti, Diman akhire keturon. Mari bojone turu, Wiji nerusno lek lempit-lempit klambi. Anake durung merem. Arek cilik iku sik ngenakno dolanan.
“Sut…sut…”