Puisi | Terpaut Jauh

Raut muka ku isyarat ketenangan di cakrawala ini

Tapi mengapa muka mu muram nan masam seolah ingin menelan bumi

Ku senantiasa menengadahkan jari jemari tangan ini tuk berdoa

Kau justru enggan sekali tuk bermunajat dan malah bermaksiat kepada-Nya

Puisi Sosial : Terpaut Jauh

Tanganku begitu mudah ku ulurkan pada hamba yang di derai cercaan

Sebaliknya, kau tak sudi jari lentik mu kau ulurkan

Mata ini selalu berkaca kaca kepada hamba lemah tak berdaya

Tapi ratapan mata ini malah melihat kedua bola matamu seolah kosong dan tak mengindahkan nya