Sakdurunge tindak tumuju Mekkah, kanjeng Nabi meringi tugas marang Abbas lan Abu Sufyan. "Tunggunen pasukan iki nek dalan tembus sak cedake gunung kono. Wis enggal budalo disik.."
Saksuwene ngenteni pasukan, Saben ono rombongan (kabilah) kang wis gabung Kanjeng Nabi lewat Abu Sufyan tangklet marang Abbas; "He.. Bas, kae iki sing lewat kelompok e sopo?"
"Iki kelompok utowo kabilah si suto ...." Jawab Abbas.
Abu Sufyan jawab, "Eleh aku ora duwe urusan karo group kui..." Saben takon, lan oleh jawaban mesti Abu Sufyan nyauri ngono kui.
Abu Sufyan kaget weruh kabillah kok samene akehe, senjatane lengkap, saperangan podo nggowo gendhero, katon wibawa banget. Banjur Abu Sufyan takon maneh, "Subhanalloh.. lha lek sing iki kelompok sopo Bas..??"
"Lha nek iki pasukane Kanjeng Nabi bareng sedulur Muhajirin lan Anshor..", jawabe Abbas.
"Wee lha dalah, nek iki ora ono sing bakal kuat lan sanggup nandhingi..", Saut Abu Sufyan ngedap, atine cilik, gegrek doyone.
Abbas nyauri nandesake, "Hee Abu Sufyan iku ngono Nubuwah".
Kanthi nyekel gendero Anshar Sa'ad bin Ubadah radhiyallahu 'anhu. Naliko lewat sak ngarepe Abbas lan Abu Sufyan, Sa'ad bengok banter banget,
"Dino iki dino pembantaian. Dino dihalalkane tanah al Haram. Dinane Allah ngedukake derajate kafir Quraisy."
Naliko dumugi Mekkah, sawijine shokabat matur Kanjeng Nabi, ngenani opo sing diomongke Sa'ad ning sak ngarepe Abbas, lan Abu Sufyan.
Banjur kanjeng Nabi paring dawuh, "Sa'ad ora bener, kosokbalene dino iki dino diagungake Ka'bah lan diduwurne derajat kamulyane kafir Quraisy dening Allah".
