Krono kuwatir kedisikan Umar bin Khotob, Abbas nambahi banter lakune bighole. Age-age Abbas ngajak Abu Sufyan lumebu ing panggonane kanjeng Nabi.
Ora let suwe Umar nyusul, ora srantan langsung matur dumateng Kanjeng Nabi, "Duh Kanjeng Nabi, niki Abu Sufyan to?. Pun ndang kulo tugele mawon gulune".
Abbas nyaut, "Duh Nabi, kulo sampun paring perlindungan dumateng Abu Sufyan." (Nyuwun perlindungan saking Nabi).
"Wis ngene wae, Abbas lan Abu Sufyan, sesok wae sliramu balio mrene." Dawuh Kanjeng Nabi kanggo netralisir suasana.
Isuk uthuk-tuhuk kiro-kiro bakdo Subuh, Abbas enggal ngajak Abu Sufyan sowan Kanjeng Nabi. Banjur Nabi dawuh, "Ciloko he Abu Sufyan, ono to siro wis pirso yen ora ono Illah kang wajid disembah kejobo Allah?"
Abu Sufyan menguli, "Demi Bopo lan Ibuku pinongko jaminanipun. Adoh dino sakdurunge kulo pun gadah panyono bilih to ono sesembahan sak liyane Allah, mesti kulo mboten butuh nopo-nopo sak sampunipun."
Nabi ngendiko malih, "Ciloko sliramu Abu Sufyan, wis wayahe sliramu ngakoni yen to ingsun iki utusane Allah."
Abu Sufyan njawab, "Demi Bopo lan Ibuku pinongko jaminanipun. Bilih urusan niki ing sak lebete ati kulo isih mamang, ono sing ngganjel dugi sepriki."
Abbas nyelo, "Ciloko awakmu! Ngrasuko Islam! Syahadato Laa Ilaha illa Allah, Muhammadar Rasulullah sakdurunge Kenjeng Nabi nugel gulumu."
Pungkasane Abu Sufyan kanthi lilo legowo, leres-leres ngrasuk agami Islam.
Tanggal 17 Romadhon tahun 8 hijriyah, Kanjeng Nabi sak kafilahipun jengkar saking Marra Dzahran tumuju Mekkah.
