Urip bebrayan iku seneng lan susahe, manis lan getire, gumantung soko keikhlasane anggone nglakoni. Yen podho duweni ati kang tansah syukur marang Gusti, awit sih katresnane paring kenikmatan kang jembar, mesti uripe ayem lan tentrem. Ora melik duweke liyan.
Sejatine akeh banget paringane Gusti, sok lali disyukuri. Iki sing marakne tatu ing ati. Wis duwe bojo ganteng, jebul isih kepengin sing luwih ganteng. Duwe bojo sugih, isih melik sing luwih sugih. Opo maneh yang bojone ora ganteng lan ora sugih.
Samono ugo, yen duwe bojo ayu lan seksi, isih kepengin sing luwih ayu lan luwih seksi. Wis duwe bojo sing glowing moblong-moblong tur kinclong, isih melik sing luwih glowing. Pepenginan kang koyo ngene iki sing njalari urip bebrayan ora jenjem lan ayem.
Salah sawijine tumindak sing mesti agawe tatune ati, yoiku mbanding-bandingke bojone dewe karo wong liyo. Kabeh uwong sejatine ora seneng yen dibanding-bandingke lan disaing-saingke. Menang utowo kalah, tetap natoni ati.
Saumpomo ono wong wedok sing mbandingke bojone karo wong lanang liyane, koyo ngene:
"Kowe iku elek, tur ra gablek duwit. Ora koyo tonggone dewe ngarep omah kae, wis sugih tur ganteng..."
"Kowe iku kasar, tur ora romantis. Ora koyo tonggone dewe ngarep omah kae, wis alus tur romantis..."
"Kowe iku bodho, tur ra duwe gaweyan. Ora koyo tonggone dewe ngarep omah kae, wis pinter tur jabatane dhuwur..."
Mesti wae sing lanang ngamuk lan tatu atine. Ora trimo dibandingke lan disaingke karo tanggane, utowo karo sopo wae. Wong lanang yen wis tatu atine, rumongso ora diajeni, ora dipercoyo, ora migunani tumrap keluargo, donya iki rasane koyo wis kiamat.
Ora ono tumindak sing luwih nglarani tumrap wong lanang, kejobo ora dipercoyo lan ora diajeni bojone dewe. Atine lara, nelangsa, lan rumangsa ora berguna. Urip rasane wis peteng ndedhet, ora ono ajine babar pisan.
Mulane ojo dibanding-bandingke. Ojo disaing-saingke. Wong lanang bakal ngadoh, kanthi nggowo ati sing kebak tatu.
.
"Wong ko ngene kok dibanding-bandingke
Saing-saingke, yo mesti kalah..
Ku berharap engkau mengerti, di hati ini
Hanya ada kamu..."
.
Lagu "Ojo Dibandingke" gubahane Abah Lala sing lagi viral saiki, lagi nyritakake atine wong lanang sing tatu amargo dibanding-bandingke. Ono ukoro ing lagu iku, "...yo mesti kalah...", nandakake bilih larane ati wis sumebar tekan sakabehing bagian. Wis tekan ngendi-endi. Kabeh lara, amargo ora kajen, ora guna lan ora dipercoyo.
Ibarat kanker, wis stadium ganas. Nyebar tekan sakabehing badan. Larane ora karu karuwan. Lara sing tenanan.
.
"Jelas bedo yen dibandingke
Ora ono sing tak pamerke
Aku ra iso yen kon gawe-gawe
Jujur, sak onone
Sopo wonge sing ra loro ati
Wis ngancani tekan semene
Nanging kabeh ora ono artine
Ra ono ajine..."
.
Urip bebrayan wis suwe. Wis ngancani tekan semene, kok isih terus dibanding-bandingke. Mesti wae aku ora sampurno, ananging ora perlu mbok bandingke karo wong liyo. Mesti wae aku akeh kaluputan lan kekurangan, ananging ora perlu mbok saing-saingke karo wong liyo.
.
"Wong ko ngene kok dibanding-bandingke
Saing-saingke, yo mesti kalah
Tak oyako, aku yo ora mampu
Mung sak kuatku mencintaimu..."
.
Rasane wis lemes. Lungkrah. Ora sumringah. "Tak oyako, aku yo ora mampu". Arep mbok kon koyo deweke, aku yo ora iso. Mbok kon bagus koyo Janoko, aku yo mung koyo ngene opo anane. Mbok kon romantis koyo artis Korea, aku mung iso neng Kroya.
Mugo kito sedoyo biso njogo keluwargo, dadiyo tambah sakinah mawadah lan rohmah. Adoh soko congkrah, ora gampang bubrah, lan tansah pinaringan berkah.
