ALUS KISAH 'FATHU MAKKAH'
Adegan 1: Pengkhianatan Suku Bakr lan Kafir Quraisy
Bengi kui penduduk Mekkah podo turu angler, atine ayem, ora was-was, sebab jumbuh karo perjanjian HUDAIBIYAH suwene 20 tahun mengarep ora ono perang antar suku (poro suku kang seteru podo setuju gencatan senjata). Nanging kahanan malik 180 derajat bengi kui malah kisruh ndadak. Geger gedhen ing sak tengahe kutho suci Mekah, nalikone tanggal 1 Januari 630 masehi. Kafir Quraisy bantu Suku Bakr, nyerang kanthi sesideman, nglimpe, ndingkik marang Suku Khuza'ah.
Bengi kui dadi ngimpi kang nggegirisi tumprap suku Khuza'ah, suara pating jelerit, suoro lengkingan maut, ora keno diampet-ampeti. Penduduk suku Khuza'ah sing bisa lolos; prio, wanito, lan bocah-bocah cilik podo kepalyu sipat kuping, ora karuan parane. Golek slamet dhewe-dhewe...
"Tuloongg.. tuloongg..." Kabeh podo bingung pateng bregnok njaluk tulong... Ono sing nutuk kenthongan titir.
(Ilustrasi suara geger, mencekam / panjak pating brengok, kairing nasyid 'Sholawat Badar').
Saperangan suku Khaza'ah ono kang duweni ide sowan kanjeng Nabi Muhammad, SAW. Matur bilih suku Bakr lan Kafir Quraisy blenjani perjanjian HUDAIBIYAH, ing mongso genjatan senjata, damai, ora ono perang, ora oleh nyerang, nanging kedadean mau bengi yekti dadi bukti kafir Quraisy wis blenjani janji.
Ogah kalah, suku Bakr lan kafir Quraisy sing wis rumongso nek dheweke nrajang perjanjian, mongko utusan Abu Sufyan ngadhep kanjeng Nabi neng Madinah. Tujuane njaluk supoyo perjanjian HUADIBIYAH dirubah...
Sakwuse mirengke laporane Abu Sufyan, Kanjeng Nabi ora nggape babar blas, ora ngendikan opo-opo, Â lan ora nanggapi laporane...
Krono ora oleh tanggapan soko Kanjeng Nabi, Abu Sufyan sowan Abu Bakar, lan Umar supoyo gelem bantu ngerih-ngerih Kanjeng Nabi. Nanging usahane yo gagal total..