Turun Tanah Pisanan, Pesona lan Makna Tedhak Sinten Sing Wiwit Kesepian

Ing tengahing jaman saiki sing kebak gegap gempita budaya modern, pesta ulang tahun anak sing rame lan meriah, ana siji tradhisi Jawa sing alon-alon wiwit ora kelingan maneh: Tedhak Sinten, utawa sok disebut Tedhak Siten, teges mudhun ing lemah pisanan.
Upacara iki dadi salah siji ritual penting kanggo bocah Jawa nalika umur pitung lapanan  watara wolung wulan sawis lair, minangka pralambang yen bocah wis siap "nyandhak urip" lan miwiti lelampahan neng bumi. 

Tedhak Sinten dudu mung acara seremonial, nanging dadi pralambang urip sing jero maknan. Saben langkah cilik bocah mudhun ing lemah iku makili rasa syukur wong tuwa marang Gusti, sing wis maringi urip lan kekuwatan. Ing prosesi iki, bocah bakal mlaku liwat pitu tampah sing isin macem-macem simbol: ana beras kanggo tandha rejeki, kembang kanggo kaendahan lan asmane sing harum, lemah kanggo panguripan sejati, lan dhuwit kanggo pangarep-arep kamakmuran. 

 

Sakwise iku, bocah bakal dilebokake ing kurungan ayam sing wis dihias nganggo kembang lan janur. Ing njero kurungan ana piranti kaya buku, dhuwit, alat musik, utawa dolanan. Bocah diijini milih salah siji. Miturut kapracayan Jawa, barang sing dipilih iku bakal dadi pralambang dalan rejekin utawa bakat kelak. 

Upacara Tedhak Siten (Turun Tanah) -- diunggah oleh Beny AS (MacanLawu) melalui Wikimedia Commons, dengan lisensi Creative Commons Attribution-ShareAli

 

Nanging sayang, saiki Tedhak Sinten wis ora akeh sing nglakoni. Akeh kulawarga enom sing luwih milih pesta ulang tahun modern tinimbang nguri-uri upacara iki. Padahal, Tedhak Sinten iku dudu mung tradhisi, nanging uga piwulang urip: ngajari rasa syukur, ngajeni bumi, lan nyedhakak kulawarga.

Nguri-uri Tedhak Sinten ora ateges nentang kemajuan, nanging ngelingak awake dhewe sapa sejatine. Tradisi iki bisa digabung karo cara modern  bisa direkam nganggo video utawa ditulis neng blog sing penting, makna lan ruhane tetep ana.

Saben langkah cilik bocah nalika Tedhak Sinten iku dudu mung mlebu ing bumi, nanging uga mlebu ing urip: langkah sing diiringi donga, katresnan, lan pangarep-arep.
Muga-muga tradhisi iki ora mung dadi crita lawas, nanging dadi pengeling yen budaya Jawa iku ora mung warisan, nanging uga watak lan jati diri.