Mana mangkeluk teh? Maman nyumput dina dapuran kapol. Matana seukeut nengetan buruan tukangeun imah Mang Kosim. Tapi nu tembong ngan ukur Onih, pamajikanana, nu keur sibuk nutu. Na kamana mangkeluk teh?
Maman inget omongan si Gopar, Si ontohod Kosim teh sok meped-meped si Onih mun keur nutu. “Malah pasti leuwih ti meped mungkul,” harita teh si Gopar nyakakak.
Maman muncereng. “Maksud ilaing naon euy?”
“Ah, uing mah karunya we ka didinya. Pamajikan dihakan batur, diantepkeun bae.”
Maman beuki nyeuneu. “Dihakan? Naon maksud sia teh?”
Gopar nyakakak. Bau alkohol merul tina napasna. Sigana manehna tas nginum di pangojegan tadi. “Ari pamajikan silang sok mawa beas loba kan ari balik di imah Si Kosim teh?” tanyana.
Maman teu nembal. Gopar deui-deui ngagakgak. “Na maneh teu mikir, piraku buburuh nutu sapajuan nepika diburuhan satengah karung? Memang nutuna sok meunang sakumaha? Dua karung? Hahaha.”
Maman kerung. Memang manehna oge mindeng heran. Tapi salila ieu mah nyangka Ki Kosim teh memang berehan.
“Yeuh aing mah karunya kam aneh, Man. Loba nu geus nyaksian, kadang-kadang pamajikan maneh teh sok diajakan kajero imah ku Si Kosim. Ngadon naon coba? Nu matak nyurigakeun mah ngajak kajero imahna teh pas pisan mun pamajikannana keur euwueh di imah.”
Lamunan Maman teh kaganggu ku sora reungit anu rabeng gigerun ceulina. Reungit bangkawakok! Maman terus nitenan deui intipanana.
Eh, itu, si mangkeluk teh kaluar ti dapur. Maman gancang narik awakna supaya teu kanyahoan ku Kosim anu tembong langsung nengetan kayaan. Cileuk kaditu, ciluek kadieu.
