Panggih, sawijining acara kang dadi puncake rasa tresna antarane penganten lan kaluargane, dudu mung pertemuan biasa, nanging pertemuan kang ngemu makna sakral, budaya, lan tresna sejati. Ing adat Jawa, panggih iku ora mung simbolis, nanging uga duweni filosofi kang jero babagan manunggale loro dadi siji.Â
Makna Sakral Ing Balik Acara Panggih
Upacara panggih lumrah ditindakak sawis akad nikah rampung. Penganten kakung lan penganten putri kang sadurung pisah panggonan, banjur ketemu manh kanthi resmi minangka pasangan sah. Kahanan iki nglambangak pepanggone jagad lan jagad cilik --- antaran lakon lan lakon.
Ritual iki biasan diiringi karo tata cara kaya:
Balangan Suruh -- saling lempar sirih minangka simbol ngilangke rasa lara ati lan siap nerusake urip bebarengan.
Wijikan -- penganten kakung mbasuh sikil penganten putri minangka wujud rasa hormat lan tanggung jawab.
Sinduran lan Kacar-kucur -- simbol pangayoman lan tanggung jawab nafkah.
Panggih Dudu Sekadar Tradisi, Nanging Warisan Leluhur
Generasi saiki asring nganggep acara panggih mung formalitas utawa acara pelengkap mantenan. Nanging saestu, panggih iku warisan budaya leluhur kang kudu dijaga, amarga ngemu piwulang urip lan filosofi kekancan antar keluarga.
Nalika penganten ketemu, sejatin dudu mung wong loro kang padha tresna, nanging loro kaluwarga sing nyawiji dadi siji kulawarga gedhe. Panggih nggambarake awal anyar kang sarwa tumata, mawa rasa, lan penuh makna.
Nalika penganten ketemu, sejatin dudu mung wong loro kang padha tresna, nanging loro kaluwarga sing nyawiji dadi siji kulawarga gedhe. Panggih nggambarake awal anyar kang sarwa tumata, mawa rasa, lan penuh makna.Â
Nutup Kanthi Pangajab:
Aja mung munggah pelaminan, tapi mangertiya teges sejati saka panggih. Yen urip bebrayan dimulai saka ketulusan lan pangajab becik, mesthi bakal ana berkah lan katentreman.
