Esuk punika, Sari tangi luwih enjing tinimbang biasanipun. Saking warung wedang wonten pinggir dalan, piyambakipun ndamel kopi kangge bapakipun. Nalika nglebeti pawon, ibunipun wis lungguh nyulam sembari nyenyet radio. Suasana tentrem kados biasanipun. Nanging, wonten raos deg-degan ing sajroning manah Sari.
"Bu, menawi surat saking Mas Riko dateng, nyuwun langsung diparingi kulo nggih?" pitedah Sari kanthi alon.
"Iya, nduk. Ibu ya ngarep-arep. Wis suwe Masmu ora kirim kabar," wangsulanipun ibu kanthi lirih.
Riko, kakang Sari, sampun sekawan taun makarya wonten Malaysia. Saben wulan mesthi ngirim surat, nanging sampun telung wulan punika boten wonten kabar. Dina punika, Sari nyuwun donga ing sajroning ati supados kabar saking kakange saged dumugi. Nalika jam sangang, tukang pos mandheg wonten ngajeng griya. Sari mlayu metu kanthi atine gupuh.
"Pak Pos, menapa wonten surat kagem keluarga Pranoto?" pitakenipun kanthi pangarep-arep.
Pak Pos mesem, "Wonten, nduk. Niki surat saking Malaysia."
Sari nggawa surat mau mlebet griya kanthi rasa bungah ingkang boten kaungkap. Diparingaken dhateng ibune, lan dipun wacanen bebarengan. Isine, Mas Riko ngandharaken bilih piyambakipun pikantuk promosi kerja lan badhe mulih wulan ngajeng. Ibu lan Sari padha nangis kebak kabungahan.
"Nduk, Gusti paring kabar ingkang nglegakaken ati. Kulo bungah sanget," ngendika ibu kanthi netesaken eluh.
"Inggih, Bu. Wulan ngajeng Mas Riko mulih. Kita saged kumpul malih sak keluarga," wangsul Sari kanthi mesem sumringah.
Dinten punika dados dinten ingkang paling mbahagiakaken kangge Sari lan keluarganipun. Kabungahan punika boten kados pesta ageng, nanging rawuhipun rasa tresna saking adoh, ingkang nguataken pangarep-arep.
Follow Instagram @kompasianacom juga Tiktok @kompasiana biar nggak ketinggalan event seru komunitas dan tips dapat cuan dari Kompasiana. Baca juga cerita inspiratif langsung dari smartphone kamu dengan bergabung di WhatsApp Channel Kompasiana di SINI
