Asa aneh kukalakuan si Atang. Waktu Akang keur nerangkeun pelajaran Sajarah nu nyaritakeun kajadian Perang Diponegoro, ari nu lain na mah saridakep ,khusu ngabandungan tapi kunaon ari si Atang diukna teu daek cicing jeung gawena bular-balier wae.
Akhirna ku Akang budak teh ditegor
‘“Atang, kunaon ari hidep teu daek cicing kitu? Lain na ngaregepkeun ieu carita, teuresep lin kana palajaran sejarah .!” Tegor Akang.
“ Paralun Bapak, sanes abdi teu resep kana sajarah. Atang mah resep pisan......mung Atang teh sok inget kana papatah Bapak Atang di bumi” jawab Atang
“Naon papatah Bapak Atang teh atuh..?” tanya Akang panasaran
“Muhun, saurna tong sok ngupingkeun atawa nyarioskeun batur,pamali . Terutama na mah teu kenging pisan nyarioskeun nu tos maraot. Eta kacida lepat sareng dilarang na. Nu atos mah atos we cenah,teu kenging diungkit-ungkit wae. “ kitu jawab si Atang
Akang jadi hayang seuri.. ah, maneh salah harti dak!
