Hiji mangsa Raja di zaman pamarentahan dinasty umayah boga maksud mecak kataatan jeung kajujuran rahayatna. Raja ngumumkeun ka rahayatna supaya ngumpulkeun sasendok madu. Eta madu kudu di kumpulkeun dina hiji poe nu geus ditangtukeun bari tempatna ge geus di bewarakeun di hiji lapang bari di tengah lapang eta teh geus disayagikeun baskom nu gede pisan.
Cunduk kana waktu ninggang kana mangsa, poe nu di tangtukeun datang. Puetingan samemehna rahayat baradami di imahna masing-masing antara salaki pamajikan. nu hiji ngobrol ka salakina " Kang isuk teh urang diparentah kudu ngumpulkeun sasendok madu lain ka lapang? Urang mah eusian ku cai we atuh sendokna da moal apaleun ieuh, barina oge mun batur ngareusian sendokna ku madu kabeh, aya sasendok eusina cai mah moal katingali ieuh" kitu ceuk hiji awewe ngomong ka salakina. "Heu'euh oge nya" ceuk salakina bari unggut-unggutan.
Pas waktu ngumpulkeun eta madu, baskom gede di tengah lapang teh dituruban ku gubeng, da rahayat teh ngasupkeun eta madu dina wanci peuting mopoek. Beurangna raja bari dikawal ku para ponggawana datang ka lapang ek ningali baskom nu kudu di areusian madu ku rahayatna. Pas ningali kana baskom, Raja reuwas kacida, bari tuluy gogodeg. Eta baskom teh eusina cai kabeh. Raja tinangtu kuciwa pisan. Sabab rahayatna teu taat kana parentahna.
Geuningan obrolan di hiji imah wanci peuting harita teh kajadian di kabeh imah nu lian. Kabeh mikir lamun urang mere sasendok cai mah moal kapanggih ieuh, keun we batur nu ngesian sendokna ku madu mah.
Di dieu urang pentingna kudu boga niat hade, khusnun niyat nu lahir tina kasadaran diri sorangan. Ulah kalah nunjuk ka batur nu kudu mere nu hade teh, urang mah keun henteu oge, tapi kuduna mah di mimitian ti diri urang sorangan. Ulah nepika siga carita diluhur, mere cai kabeh. Kuduna mah mere madu. Yu urang masihan sasendok madu ti diri urang masing-masing....
(punten akh bilih bahasa Sundana awut-awutan keneh, dina raraga diajar ieu teh)
