rindu yang berjelaga telah memias
serupa wajah kita yang pasi
Oh, di manakah kini segebung asa itu?
dalam denting hati yang samar
atau nada yang mengideofon
dalam gendang telinga kita?
Sungguh,
cinta kita telah tercemar nila
dan tangis Bunda
adalah tempias dosa kita
Seperti kita tempo itu
birama waktu yang tak terbilang
telah menenggelamkan kita dalam basir rasa
membekukan kita dalam pongah
hingga tangis Bunda terabai
Cinta,
biarkan aku di sini
dalam kungkung empat tembok gawir
hingga dapat kurenungi
tingkah kita yang kanak-kanak
dan kumaknai arti semua
Sebab aku di sini
hanya menghitung sisa waktu
yang masih menggayut
dalam napas pendek usia beliaku
Sekali ini aku pinta
genangkan kenangan kita
yang telah mendebukan cinta kita
hingga tiga hati terluka
Cinta
biarkan aku di sini
sebab aku ingin melarung
dosa-dosa yang tak terampuni
pada kolam airmata kinasih Bunda