"Lha awakmu ki aneh, disiri gak gelem, ditinggal kok ditangisi."
"Sopo sing nangisi?"
Nonit ora trimo karo omongane bapake.
"Lha ndekem ae nang kamar. Tontoken iku rupamu, ngunu iku gak mari nangis?"
"Aku lho gak nangisi de'e," Nonit sik protes.
"Adus-adus kono lho," saiki ganti emake Nonit sing ngandani.
"Aku kate nang kos e Wiji."
Lagi mangkel, diomeli bapak emake, Nonit milih dolan nang kosane Wiji.
"Lapo?"
"Sumpek, nang omah diomeli ae."
"Lha lapo kok diomeli."