“Tumbas dhewe wani?”
“Emoh, karo Mak’e.”
Ora gelem budhal dhewe, Wiji akhire ngeterno anake tuku es nang tanggane. Mari tuku es, Tomin ora gelem mulih. Arek lanang iku njaluk dolan. Males nang ndi-ndi, Wiji akhire ngajak Tomin marani bapake.
“Kangen ta?”
Tomin nyedeki bapake, njaluk dipangku. Diman langsung nyandak anake lanang sing kenaken mangan es lilin iku.
“Wangine. Wis maem ta kok mimik es?”
Tomin manthuk. Arek lanang iku meneng ae diambungi bapake.
“Mak’e kangen sisan?”
Wiji sing kaet mau mung meneng ae, lungguh ora adoh soko anak bojone, nyebek. Sakjane dheweke ora seneng ngganggu bojone kerjo, ning mergo atine lagi ora enak wong wedok iku milih ngajak dolan anake nggone bojone kerjo.
“Yo kene lek pingin diambungi sisan, ojo mbegogok koyok ngunu.”
Wiji sik meneng, ora nyauri.
