Manusia kardus...
Kardus kok manusia...
Mendusta tanpa dosa...
Tak punya hatinurani, mata, telinga hingga suara...
Namanya manusia kardus
Anatominya pasti rakus...
Organ tubuhnya pasti angkuh...
Lagak bagaikan malaikat pemberi rezeki...
Dustanya manusia kardus menderu laksana angin bahorok...
Bobrok penuh fatamorgana konspirasi dinasti...
Menolong laksana pahlawan kesiangan...
Berorasi bagai Shakespeare....
Kahlil Jibran pun malu dibuatnya...
Mengaburkan pandangan jiwa....
Bagai oase di Padang gersang...
Busuk aroma berbalut wewangian memuakkan...
Parfum asli tapi palsu dikemas sedemikian rupa hingga banyak yang terkesima dibuatnya....