“Aku iki yo koe,” sahutnya.
“Aku ra ngerti, koe sopo cok ngaku?”
“Kabeh sing bar kok lampahi iki mau koe yo sek urung paham? uwong sing ning padang rumput, kui koe, wong wedok sing gawe daster mau koe, sing nesu-nesu takon kui mau koe,”
Kuhempaskan tubuh di sudut ranjang, aku menangis sejadi-jadinya. Aku merasa bingung dengan penjelasan wanita ini. Mimpi tadi, orang-orang di dalamnya, pernyataan mereka, semua terngiang dalam pikiranku. Lalu wanita itu menghampiriku.
“Hei..koe ra perlu nangis, koe ra perlu putus asa, iseh enek aku sing nulungi awakmu, sing ono kangge awakmu, ojo ngroso dewe ojo tumindak olo mung mergo koe ngroso dewe, koe olo aku melu olo,”
Aku masih tidak mengerti dengan keadaan ini, lalu dengan suara serak kembali kupertanyakan kepada wanita itu.
“Sebenere koe kui sopo?” tanyaku
“Aku Sedulurmu.”