" Sepengetahuan saya,...e,sopir bus  pak..setahu kami di kampung ini, ia orangnya alim..nggak nyangka nekad gitu..." jawabku dan ayah Neny mencatat...
" Apakah bukan asli kampung ini? Kira kira bermasalah apa?" tanya beliau lagi..
" Itulah masalahnya,almarhum kurang kami ketahui asal usulnya...Soalnya,dia pindah baru dua bulan,melanjutkan kontrak pak Refal,..dia bilang ,pak Refal mantan sopirnya..ia dahulu kenek" jawabku..
" Jadi pindah belum sempat lapor RT/RW?..ada isteri? Oh ya...pak Refal itu ada tinggalan identitasnya?" tanya beliau lagi dan masih banyak hingga pemeriksaan manual jenazah dan tanpa autopsi,jenazah boleh dimakamkan.
                                                       * * * * *
Sutu siang,Pardi ,seorang preman pelindung para begal ,copet dan sebagainya di wilayahnya ,ia berkumis tebal,ia duduk menghadap meja penuh botol bir hitam.. Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Sesekali asap rokoknya dihembuskan ke batu akiknya,lalu.digosok gosok dengan tissue.
 " Kodirun,, lima puluh kali dua belas berapa?" tanya dia seraya masih menggosok akik
Yang ditanya,sedang menyuapi gadisnya dengan segelas bir,dan ia sendiri barusan meminum sekaligus tiga gelas...
" Menurut kang Pardi...berapa?" jawabnya agak ketawa...
" Sialaaan!!" yang bertanya mendekat ,kakinya menendang meja...
Kodirun dan gadisnya bukannya takut,malah ngakak.
Pardi mencengkeram kerah baju Kodirun..
" Heh..gila! pengin mampus ?"...plak..!..plak! tamparan keras di pipi Kodirun...
" Ampun..! Maaf kang..." Kodirun meringis kesakitan..tapi ia tahu ,Pardi bukan marah betulan
